dinsdag 31 mei 2016

All the light we cannot see

Het laatste boek dat ik uitlas is er eentje dat ik jullie niet wil onthouden. Gisteren kwam ik in de buurt van de laatste pagina's en toen vertrok ik naar ons naaiclubje. In plaats van onmiddellijk te gaan slapen om vandaag uitgerust aan de dag te kunnen beginnen, lag het boek op mijn nachtkastje 'in mijn been' te bijten. Ik moest en zou weten hoe het verhaal afliep.

Het boek "All the light we cannot see" (Als je het licht niet kan zien) van de Amerikaanse Anthony Doerr, stond maandenlang aan de top van de engelstalige bestsellerlijsten. Terecht, zo blijkt na het lezen ervan!

Het verhaal neemt ons mee naar WOII. De jonge Marie-Laure is een blind meisje dat samen met haar vader in Parijs woont. Als ze twaalf is bezetten de nazi's Parijs en vader en dochter vluchten naar Saint-Malo. Zonder het goed en wel te beseffen hebben ze de meest waardevolle schat van het natuurhistorisch musem, waar Marie-Laure's vader werkt, met zich meegenomen.

Kilometers verderop in een Duits mijnstadje groeit Werner op in een weeshuis samen met zijn jongere zusje Jutta. Werner belandt bij het Duitse leger, hoe jong hij ook is, en wordt naar het front gestuurd.

De verhalen van de twee personages raken met elkaar vervlochten en daarvoor neemt de schrijver ons mee op een reis door het verleden.  All the light we cannot see springt heen en weer in de tijd met korte hoofdstukken wat zorgt voor een hoog verteltempo en waardoor je het boek moeilijk kan neerleggen. Een aanrader!

zaterdag 28 mei 2016

Gevulde gehaktbal met pasta verde

Het is alweer een tijdje geleden sinds mijn laatste blog. Het is schipperen voor mij tussen al mijn hobby's met als gevolg dat geen enkele ervan voldoende tijd krijgt. De hoofdbrok van mijn tijd gaat uiteraard naar ons zoontje van 14 maanden die sinds vorige week ook zelfstandig kan lopen (* trots *) en daarnaast probeer ik nog energie te vinden om te naaien (wat al even niet meer gelukt is), om te lopen (wat ook niet elke week van een leien dakje loopt om een halfuurtje aan huis te ontsnappen), te lezen en te koken. Oh ja, dan is er ook nog zoiets als het huishouden (zucht).

Ik heb me voorgenomen om opnieuw weekmenu's samen te stellen. Naast de snelle stoemp met worst of spaghetti die op werkdagen al eens snel uit de mouw worden geschud, zal ik ook elke keer een nieuw gerecht uit mijn reeks kookboeken op het menu zetten.

Deze week werd dat een gerechtje van mijn favoriete tv-kok, Jeroen Meus, in samenwerking met die andere jonge tv-kok, Wim Ballieu. Hier thuis zijn we al jaren fan van de gehaktballen van Ballieu en het gelijknamige kookboek en dus kon het niet anders dan een voltreffer worden, ondanks de stukjes courgette in de pasta verde (het lief is namelijk geen fan van de groene groente).
Zoals gewoonlijk paste ik hier en daar wat aan in het recept. Ik gebruikte minder courgette, minder verse kruiden, geen kaas, veel meer spinazie,...Wie het recept à la Meus wil volgen kan natuurlijk altijd terecht op de site van Dagelijkse Kost. Het is in ieder geval zeker dat je met de portie van Jeroen meer dan genoeg zal hebben. We kunnen morgen nog een bal en bordje pasta smullen.

Ingrediënten (4 personen):
  • 1 kg varkensgehakt
  • 300 g diepgevroren spinazieblokjes
  • 150 g paneermeel
  • 500 g tagliatelle
  • 1/2e courgette (ikzelf hou van groentjes en zou er gerust een volledig in doen, maar we compenseren een beetje om het lief ook content te stellen)
  • 250 g verse spinazie
  • 2 sjalotten
  • 1 teen look
  • een handvol verse peterselie
  • 2 eetlepels mascarpone
  • peper en zout

  
  • Verwarm de oven op 180°C
  • Vorm grote gehaktballen van het gehakt (ik nam voor 2 personen 500g gehakt en maakte er 4 ballen van. Als de ballen te groot zijn, garen ze moeilijker en trager in de oven) en duw er een putje in om een spinazieblokje of 2 in te stoppen.
  • Rol de ballen door het paneermeel en leg ze in een ovenschotel of op een bakplaat met een siliconen matje.
  • Bak de ballen 20 min in de voorverwarmde oven (afhankelijk van je oven en de grootte van de ballen, kan de baktijd variëren.).
  • Breng gezouten water aan de kook voor de pasta en kook beetgaar.
  • Pel en snipper de sjalotten, snipper de look fijn en plet ze met de platte kant van je mes. Beiden mogen in een pot met olijfolie gestoofd worden.
  • Snijd de courgette in kleine blokjes. Was de spinazie en peterselie en nadat deze zijn uitgelekt, zet je er het mes eens in.
  • Doe de courgette bij de sjalot en look en laat even stoven. Voeg de spinazie en peterselie toe om mee te laten bakken.
  • Smelt de mascarpone bij de groenten en kruid met peper en zout.
  • Doe een lepel kookvocht van de pasta bij de groenten en roer er nadien ook de afgegoten pasta door. 
  • Serveer met de gehaktbal bovenop de pasta. Smullen maar!

zondag 15 mei 2016

Groene vingers voor moederdag

Voor moederdag maakte ik samen met Seppe 2 cadeautjes...eentje voor mezelf en eentje voor de onthaalmama. Ik kocht 2 witte bloempotjes die we versierden met zijn handafdruk. Niet zo eenvoudig met een dreumes van bijna 14 maanden om het handje mooi open op de bloempot te krijgen, maar ik ben toch tevreden met het resultaat.
Daarna vulde ik de bloempotjes met aarde en zorgde dat deze mooi gelijk lag bovenaan. Vervolgens gebruikte ik nogmaals die schattige "kinderpol" en maakte een afdruk. Daarin werden graszaadjes gelegd. (Je kan dit trouwens evengoed met mos of cresson doen)
Elke dag een beetje bevochtigen en na iets minder dan een weekje groeide het gras in de handpalm van Seppe.
Hier staat het bloempotje op een ereplaats. Ik hoop dat de onthaalmama even blij was met haar zelfgemaakt cadeautje!

zondag 8 mei 2016

Moederdag

Op deze moederdag denk ik graag aan alle lieve mama's. Mama' die dag in dag uit (en voor sommigen ook nacht in, nacht uit) klaar staan voor hun kleine (en niet meer zo kleine) spruiten.

Ik wil mijn mama bedanken voor het warme nest dat ze me met mijn papa heeft gegeven en dat ze nog steeds aan mij, mijn broer, het lief en de schoonzus, maar evenzeer aan de drie lieve kleinkinderen geeft. De deur staat bij ons thuis altijd open voor een babbel, een helpende hand,...dank je wel mama!
Ik wil ook aandacht geven aan de duizenden en duizenden vrouwen die moeder willen zijn, maar waar het om de een of andere reden niet gelukt is om een kindje te krijgen. De vrouwen die zo graag kindjes zien en die niets liever zouden willen dan een schoppende baby in de buik voelen. Deze vrouwen geven vaak hun grote liefde door aan nichtjes, neefjes of zelfs kindjes die geen familie zijn. Ze adopteren een kindje of ze worden pleegouder. Ik heb ontzettend veel respect voor jullie allemaal!

Ik wens iedereen een fijne moederdag én vergeet ook de "niet-mama's" niet! Ze hebben onze steun en respect vaak meer nodig dan onze vragen die steeds blijven terugkomen ("wanneer beginnen jullie aan kindjes?")!