Zomerse tiramisu met aardbei

Vorige week kregen we bezoek. VS (Voor Seppe) wou dit zeggen dat ik de hele dag in de keuken stond te kokkerellen, nieuwe recepten aan het uit proberen was en op het einde van de dag een véél te groot feestmaal op tafel zette. NS (Na Seppe) probeerde ik het me niet té moeilijk te maken, want met een moeilijke slaper overdag is het niet eenvoudig om de dingen te doen die ik VS met het grootste gemak en plezier deed.

Op het menu stonden mosselen met frietjes. Door mijn zwangerschap heb ik vorige zomer heel vaak op restaurant gezeten met het water in de mond bij het ruiken van een dampende kom mosselen. Hoog tijd dus om de schade in te halen! (en oh wat hebben ze gesmaakt!)

Als dessert maakte ik de zomerse variant van tiramisu. Met lekkere aardbeitjes en een coulis van aardbeien lijkt dit dessert plots geen caloriebom meer te zijn. (Het gedacht doet veel he dames)

Ingrediënten:

• 4 eieren
• 100 g kristalsuiker
• 1 pakje boudoirs
• 500 g aardbeien in stukjes gesneden

Voor de coulis:

• 500 g aardbeien
• 2 th citroensap
• 2 el kristalsuiker

Bereiding:

•  Scheid de dooiers van het eitwit. Klop het eiwit met een beetje suiker tot een stevige massa. 
•  Klop de dooiers met de rest van de suiker tot een 'wit' mengsel. 
• Roer de mascarpone onder het dooiermengsel en spatel tot slot heel voorzichtig het opgeklopte eiwit door het mengsel. 
• Om de coulis te maken, verwarm je de aardbeien samen met de suiker en de citroen.
• Laat zachtjes pruttelen tot de aardbeien halfzacht zijn en mix tot een vloeibaar mengsel. 
• Neem een schotel en smeer een beetje beslag op de bodem. Zo blijven de boudoirkoekjes mooi liggen.
• Dop de koekjes in de coulis en leg ze in de schotel, bestrijk met het beslag en strooi er wat aardbeien en een beetje extra coulis over. 
• Herhaal tot de schotel gevuld is en eindig met een laag beslag.
• Dek af met een vershoudfolie en laat minstens 12uur opstijven in de frigo. 

Voor de afwerking gebruikte ik nog enkel aardbeitjes en wat witte chocoladeschilfers.

Linnenmand

Nu onze kleine man zijn ritme en structuur meer en meer lijkt te vinden, krijg ik al eens de kans om aan een projectje te beginnen. Deze week kroop ik achter de naaimachine om een linnenmand te maken voor op de kamer waar we Seppe verzorgen.

Ik had er enkele mooie gevonden op het internet, maar een linnenmand voor 140€...dat leek me net ietsje teveel als ik het ook zelf kan maken. Ik ging stofjes halen in een nieuw ontdekt winkeltje bij ons in de buurt lavvie ebbel.

De mand die ik tijdens mijn zoektocht het mooiste vond, was eentje die binnenin afgewerkt was met nepleer. Dat leek me wel praktisch voor rompertjes en slabbetjes waar nog wel eens een restje fruitpap of zo op zou te vinden zijn. Op die manier zou de stof aan de binnenkant niet vol met vlekken komen te zitten.

Ik dacht dat het nepleer eveneens voor de nodige steun zou zorgen, maar vanaf het moment dat de stof geknipt was en ik mocht beginnen naaien, besefte ik dat dit een iets te optimistisch idee was. Op de buitenstof, Origami Oasis van Michael Miller, kwam vlieseline H640 ter versteviging en op het nepleer decovil light.

Dat leek allemaal goed te gaan...tot er moest gekeerd worden. De decovil zorgt er inderdaad voor dat de mand mooi rechtop blijft staan, maar om te keren werd er toch een beetje gezweet.

 

In ieder geval kan de was van Seppe nu in stijl gedeponeerd worden.

Een eerste Dalton voor Seppe!

Enkele weekjes terug vond ik nog eens de tijd om iets te naaien. Met een restje stof dat ik hier al eens gebruikte, naaide ik een Dalton-broekje voor mijn eigen ventje. Het populaire patroontje van LMV in maatje 56 bleek toch nog ietsje te groot en kan hij nu pas (64,5cm) dragen.

Onze kleine man lijkt het wel een tof broekje te vinden en zit constant naar de aapjes te grijpen terwijl hij zijn beentjes in de lucht gooit. Hoog tijd om een volgende Dalton van mijn machine te laten rollen!

En toen was er ... LEGO!

Een werkende mama zijn...het was eventjes aanpassen. En om helemaal eerlijk te zijn ben ik het ritme werken, Seppe ophalen en tijd met hem doorbrengen voor hij naar bed gaat, het huishouden doen en ondertussen ook "het lief" en mezelf niet uit het oog verliezen nog niet helemaal gewoon.

Vooral de tijd die ik voor mezelf vrij kan maken is erg beperkt geworden. Ik was dit weekend dus maar al te blij om eindelijk nog eens te kunnen bakken. En hoewel ik geen 6uur meer aan een verjaardagstaart kan spenderen zoals vroeger het geval was, ben ik best tevreden met het resultaat.

Ik mocht een LEGO-taart maken voor de vierde verjaardag van mijn kleine neefje Nand. Een heel erg last-minute Lego-thema want slechts enkele dagen voor het feestje veranderde de kleine man van gedacht. Weg met Dusty en zijn Planes-vriendjes en leve Lego!

Ik maakte de bovenkant van het hoofd van een Lego-mannetje en dat werd dan nog eens extra gedecoreerd met de alombekende blokjes. Deze namen best wel wat tijd in beslag om te maken.

De schittering in Nand's oogjes toen de taart met kaarsjes voor hem werd gezet, maakte het extra vroege opstaan (terwijl mijn eigen kleine ventje nog zalig lag te slapen) meer dan goed!

Nogmaals een dikke proficiat Nand!